Tadź Mahal to ikoniczny pomnik architektury imperium Mogołów położony w Agrze w Indiach. Został zbudowany przez cesarza Mogołów Szahdżahana w latach 1632-1653 jako pomnik jego ukochanej żony Mumtaz Mahal. Wykonany z białego marmuru Tadź Mahal jest najwybitniejszym dziełem indyjskiej sztuki islamskiej i uznawany za arcydzieło światowego dziedzictwa.

Tadź Mahal, pomnik miłości

Tadź Mahal znajduje się na rozległym ogrodzie nad brzegiem rzeki Jamuny i harmonijnie komponuje się z bramą wjazdową, meczetem, budynkami pomocniczymi, stawem i kanałami. W centrum Tadź Mahal znajduje się mauzoleum o ośmiokątnej konstrukcji, które charakteryzuje się doskonałą symetrią. Na każdej ścianie znajdują się łukowate wejścia zwane iwans. Na szczycie mauzoleum wznosi się olbrzymia kopuła w kształcie cebuli, a wokół niej znajdują się mniejsze kopuły i wieżyczki. Wewnątrz mauzoleum znajdują się grobowce Szahdżahana i Mumtaz Mahal, a wokół nich zdobiące je inkrustacje i kaligrafia zachwycają swoim kunsztem.

Tadź Mahal jest pomnikiem architektury, który odzwierciedla unikalny styl imperium Mogołów. W jego budowie połączyły się style i elementy architektoniczne perskie, tureckie, indyjskie i islamskie. W szczególności ogród wzorowany na perskim stylu czaharbagh, kopuła i wieżyczki inspirowane architekturą Timuridów, hinduskie geometryczne wzory i kolory oraz islamskie cytaty z Koranu i arabeski stanowią subtelną harmonię.

Tadź Mahal został uznany za jeden z siedmiu cudów świata i każdego roku odwiedzany jest przez miliony turystów. Jego kolory i atmosfera zmieniają się w zależności od pory dnia i roku. Szczególnie piękny jest Tadź Mahal oświetlony księżycem, który lśni srebrnym blaskiem. Tadź Mahal jest symbolem miłości i skarbem ludzkości.

Historia Tadź Mahal

Historia Tadź Mahal jest nierozerwalnie związana z historią miłości Szahdżahana i Mumtaz Mahal. Szahdżahan był piątym cesarzem imperium Mogołów, który objął tron w 1628 roku. Szahdżahan bardzo kochał swoją żonę Mumtaz Mahal i towarzyszył jej w wielu wojennych wyprawach i podróżach. Mumtaz Mahal wywierała również wpływ na politykę i dyplomację Szahdżahana, a jej opinie były szanowane. Mumtaz Mahal urodziła Szahdżahanowi 14 dzieci, ale zmarła w 1631 roku podczas porodu czternastego dziecka. Szahdżahan był głęboko zrozpaczony jej śmiercią i postanowił stworzyć dla niej najpiękniejszy grobowiec na świecie.

Budowa Tadź Mahal rozpoczęła się w 1632 roku i wymagała udziału około 20 000 robotników i ponad 1000 słoni. Głównym architektem był Ustad Ahmad Lahori, a jego zespół składał się ze specjalistów w różnych dziedzinach. Materiały budowlane sprowadzano z całej Indii i Azji Środkowej, a biały marmur wydobywano w Makranie w stanie Radżastan. Kamienie szlachetne użyte do inkrustacji pochodziły z Bagdadu, Pendżabu, Egiptu, Rosji, Golcondy, Chin, Afganistanu, Cejlonu, Oceanu Indyjskiego i Persji.

Prace budowlane i dekoracyjne mauzoleum Tadź Mahal zakończono w 1648 roku, a ogrody i budynki pomocnicze zostały ukończone 5 lat później, w 1653 roku. Koszt budowy Tadź Mahal wyniósł 32 miliony rupii, co w przeliczeniu na dzisiejsze wartości odpowiada 827 milionów dolarów. Budowa Tadź Mahal jest uważana za szczytowe osiągnięcie złotego wieku imperium Mogołów.

Jednak budowa Tadź Mahal przyczyniła się również do upadku imperium Mogołów. W trakcie budowy imperium Mogołów doświadczało problemu z finansami, a znaczne podatki i nadmierna eksploatacja doprowadziły do pogorszenia nastroju w całym kraju. Szahdżahan z wiekiem tracił zainteresowanie sprawami państwa. W końcu jego syn, Aurangzeb, zbuntował się przeciwko niemu, pozbawił go tronu i uwięził w twierdzy w Agrze. Szahdżahan zmarł w 1666 roku, obserwując Tadź Mahal z okna swojej celi w twierdzy w Agrze. Jego ciało zostało pochowane obok Mumtaz Mahal w mauzoleum Tadź Mahal.

Budowa Tadź Mahal była wyrazem miłości i żalu Szahdżahana, ale po jego śmierci pomnik ten doświadczył wielokrotnych aktów zniszczenia i grabieży. W XVIII wieku Zahir ud-Din Muhammad zniszczył budynki pomocnicze Tadź Mahal i sprzedał ich materiały. W XIX wieku brytyjski rząd kolonialny przebudował ogrody Tadź Mahal i wybudował w nich wille i pawilony. Brytyjscy żołnierze i urzędnicy uszkodzili i splądrowali inkrustacje i klejnoty Tadź Mahal. W XX wieku podjęto wiele działań w celu zachowania i odbudowy Tadź Mahal, ale zanieczyszczenie powietrza i wody spowodowane przez wzrost populacji i industrializację doprowadziły do zmiany koloru białego marmuru Tadź Mahal i pojawienia się na nim pęknięć. Obecnie rząd Indii i UNESCO współpracują przy ochronie i odbudowie Tadź Mahal.

Jak odwiedzić Tadź Mahal

Informacje mogą się różnić, dlatego najlepszym źródłem jest oficjalna strona internetowa.

Oficjalna strona internetowa Tadź Mahal, rząd Uttar Pradesh (Indie) (tajmahal.gov.in)

www.tajmahal.gov.in

Ciekawostki o Tadź Mahal

Tadź Mahal został uznany za jeden z siedmiu cudów świata i każdego roku odwiedzany jest przez miliony turystów. Poznajmy kilka ciekawych faktów na temat Tadź Mahal.

Tadź Mahal jest grobowcem, który Szahdżahan zbudował dla swojej ukochanej żony Mumtaz Mahal, ale jej ciało zostało przeniesione do Tadź Mahal dopiero po zakończeniu budowy. Ciało Szahdżahana również zostało pochowane obok Mumtaz Mahal w mauzoleum Tadź Mahal, ale jego grób nie jest symetryczny. Uważa się, że Aurangzeb, syn Szahdżahana, próbował przenieść grób Szahdżahana, ale nie powiodło mu się i został w obecnym miejscu.

Materiały budowlane i klejnoty użyte do budowy Tadź Mahal zostały sprowadzone z całego świata i są uważane za niezwykle cenne. W inkrustacjach Tadź Mahal użyto 28 rodzajów kamieni szlachetnych, w sumie ponad 28 000. Kamienie te mienią się różnymi kolorami w zależności od światła. Na przykład szklane inkrustacje na ścianach mauzoleum w świetle słonecznym są białe, a w świetle księżyca błękitne.

Tadź Mahal słynie z doskonałej symetrii. Budynek jest dokładnie symetryczny względem osi centralnej, a nawet dwa groby znajdujące się wewnątrz mauzoleum są symetryczne. Istnieje jednak jeden wyjątek od symetrii Tadź Mahal. To mały meczet znajdujący się z tyłu głównej bramy. Meczet ten nie został zbudowany dla symetrii Tadź Mahal, ale w celu odprawiania modlitw. Budynkiem symetrycznym do meczetu jest dom gościnny znajdujący się z przodu głównej bramy. Budynek ten ma ten sam kształt i rozmiar, co meczet, ale jest to budynek dekoracyjny, który nie pełni żadnej funkcji. Tadź Mahal jest przykładem harmonii między architektoniczną symetrią a funkcjami religijnymi.

Tadź Mahal uznawany jest za jeden z najpiękniejszych pomników na świecie, a to dlatego, że jest pomnikiem miłości. Tadź Mahal jest grobowcem, który Szahdżahan zbudował dla swojej ukochanej żony Mumtaz Mahal, ale jest też jak książka opowiadająca o ich historii miłości. W budowie i dekoracjach Tadź Mahal odzwierciedlona jest ich miłość i żal, nadzieja i przebaczenie. Na przykład w inkrustacjach Tadź Mahal wyryto kaligraficznie napisane listy miłosne Szahdżahana do Mumtaz Mahal. W ogrodach Tadź Mahal posadzono kwiaty, które Mumtaz Mahal bardzo lubiła. Na kopule Tadź Mahal wyryto słowa Szahdżahana, który czekał na spotkanie z Mumtaz Mahal w przyszłym życiu. Tadź Mahal symbolizuje wieczne uczucie Szahdżahana i Mumtaz Mahal.